Waar heeft al dit geblog nu toe geleid in mijn eigen keuken?

De 2e koelkast met vriezer gaat alleen aan als er een feestje is. Ik kook nu vaak met de snelkookpan. Ik gebruik een thermoskan voor de koffie in plaats van het warmhoudplaatje. Ik let beter op wat er nog in de koelkast ligt. Ik hoef minder vaak groente weg te gooien, aangezien ik vaker kolen koop of groente in glas  dan voorverpakte gesneden groente. Die laatste bederft eerder. Ik neem standaard een rugzak mee met daarin plastic zakjes, dus ik heb een stuk minder op te ruimen thuis aan plastic tassen. Het is ongelooflijk hoe vaak je en plastic tas weigert sinds ik er op let. Ik heb minder stress of er wel voldoende in huis is, want ik kan altijd nog uitwijken naar de moestuin (daar haal ik nog steeds heerlijke worteltjes uit) en er is ook altijd nog wel een zakje noten of seitan of kikkererwtenmeel in huis. Ook heb ik standaard een zak aardappelen in de bijkeuken.

Zelf eet ik een stuk minder vlees, mijn husband krijg ik daar 1 of 2 keer in de week mee mee. De kinderen hetzelfde, het is ook wel iets moelijker vind ik, want champignons vinden ze niet lekker en nootjes eng. Bonenschotels levert ook wel wat smuilende gezichten op. Maar vegetarische groenteballetjes vinden ze weer wel erg lekker en ei ook natuurlijk. Dus ik ben soms nog zoekende wat de kinderen betreft, maar ik weet eigenlijk wel dat het onzin is; ze krijgen zoveel zuivel en eieren binnen dat ik me geen zorgen hoef te maken over de eiwitten die ze binnen krijgen.

Ik neem meer tijd om te koken, want dan ben ik een stuk gezelliger als de kinderen thuiskomen en het ontspant eigenlijk wel. Moet je maar eens aan tafel zittend de aardappels gaan schillen, wedden dat je niet meer naar de yoga hoeft?! Nu hoor ik al een aantal lezers afhaken; ja, hoe is het, er moet toch ook gewoon gewerkt worden.

Ik ben van mening dat we minder CO2 uitstoot alleen maar kunnen bereiken als we accepteren dat ons productie-niveau weer wat omlaag gaat. We zouden ook af moeten van het streven naar steeds maar meer productieverhoging. Een streven naar een almaar hoger inkomen lijkt in onze genen te zitten. Je staat nu met je buidel geld weer  sinterklaasinkopen te doen met in je achterhoofd dat geld moet rollen en dat het goed is voor de economie. Maar genoeg is genoeg en we hebben de grenzen bereikt van het consumptieniveau van de aarde. Dit jaar is al in de maand augustus geconsumeerd wat de aarde in 1 jaar kan opbrengen, de maanden september tot en met december leven we dus op de pof van onze volgende generatie. (En eigenlijk nemen we al een poos van inwoners van andere continenten). In feite heeft de economische crisis een gunstige invloed op het milieu. Ik zou willen zeggen, geld moet juist niet rollen of alleen dan als het in duurzame oplossing belandt of de continuiteit van duurzame oplossingen waarborgt.

Maar goed, genoeg overpeinzingen;  kijk eerlijk naar je situatie en zou je dan met een iets lagere productie per dag toe kunnen (in economische en/of praktische zin)? Is het antwoord ja, dan is dat wat wordt bedoeld met “leef in het nu”. Dan gaat het tempo van je leven iets omlaag, maar daar krijg je veel voor terug; al doe je het maar voor de volgende generatie.

Als laatste nog een situatie die ik meemaakte in Madrid; ik benijd de Spanjaarden wel een om hun meer relaxte Mañana-Mañana mentaliteit. Wij vroegen onze goede vrienden uit Madrid: “Waarom eet jullie 2- jarig zoontje nog uit een potje? Dat is toch niet zo goed voor zijn spraakontwikkeling?”. Het antwoord was: “Nou en, dan leert ie toch wat later praten.” Tjonge, toen besefte ik pas echt, hoe die prestatie-drive in onze genen is geslopen.